Metoda Ackermanna oparta jest na 50-letnim doświadczeniu w leczeniu manualnym kręgosłupa. W wyniku tej pracy, powstała terapia oparta na bardzo dokładnym badaniu przestrzennego ustawienia układu kostnego, oraz skutecznym postępowaniu chiropraktycznym. Każdy ruch w tej terapii, charakteryzuje się precyzją i dokładnością, dając zamierzony efekt. Fizjoterapeuci stosujący tę metodę, po za znakomitą znajomością anatomii, fizjologii, patofizjologii, posiadają duże wyczucie palpacyjne. Metoda Ackermanna pozwala na działanie w miejscu występowania zaburzenia, w sposób celowany. Dlatego podczas zabiegu zostaje odblokowany tylko i wyłącznie ten kręg, który powodował u Pacjenta ból lub inne dolegliwości. Przy zastosowaniu metody dr Ackermanna, w ciągu jednego, lub kilku zabiegów, można usunąć lub znacznie złagodzić dolegliwości.
Przyczyny dolegliwości
Duża część dolegliwości bólowych w obrębie narządu ruchu, w tym w obrębie kręgosłupa, spowodowana jest odwracalnymi zaburzeniami mechaniki. Oznacza to, że można je leczyć bez operacji. Nieprawidłowe położenie poszczególnych części szkieletu względem siebie, może prowadzić do stanów patologicznych, mających charakter miejscowy lub odruchowy - zmiany w jednej części naszego organizmu wywołują reakcje w częściach odległych. Możliwa jest także sytuacja odwrotna - silny ból lub emocje, mogą modulować odruchy i za pośrednictwem napiętych mięśni, wpływać na przemieszczenia w obrębie szkieletu. Nabyte w ten sposób przemieszczenia mogą stać się źródłem dolegliwości. Długo utrzymujące się zmiany odwracalne (tzw. funkcjonalne), przyczyniają się do powstawania, lub pogłębiania się, nieodwracalnych zmian strukturalnych.
Istotą postępowania w metodzie Ackermanna jest odnajdywanie i usuwanie zmian funkcjonalnych, a tym samym zmniejszanie, a nawet zapobieganie dolegliwościom.
Ogromną rolę w terapii według metody Ackermanna odgrywa tzw. "fenomen sekundowy". Pozwala on, na precyzyjne określenie, czy widoczne zmiany w ustawieniu przestrzennym, wiążą się z problemem funkcjonalnym (odruchowym), czy strukturalnym. Informacja ta, ma fundamentalne znaczenie w dalszym postępowaniu terapeutycznym.
Tak powstałe zaburzenie mechaniki, w połączeniu z obciążeniem wynikającym z codziennej aktywności ruchowej, często bywa źródłem dolegliwości, a nawet przyczyną poważnego uszkodzenia (np. uszkodzenia krążka międzykręgowego - dyskopatia). Leczenie odcinka lędźwiowego lub szyjnego kręgosłupa, niejednokrotnie dopiero wtedy przynosi spodziewane, długotrwałe efekty, gdy najpierw przywróci się prawidłową pozycję miednicy. Nabyte przemieszczenie w obrębie miednicy - nieprawidłowe położenie kości biodrowych względem kości krzyżowej, prowadzi do różnych typów dalszych zmian, których wynikiem jest m.in. pozorne skrócenie kończyny. Mimo, iż pacjent stoi na równym podłożu i obie nogi są równomiernie obciążone, jedna głowa kości udowej może znajdować się niżej. Różnica widoczna jest na zdjęciu rentgenowskim, oraz podczas precyzyjnego badania manualnego. Zmiany w ustawieniu kości kończyny po stronie "krótszej" nogi, powodują zazwyczaj wygięcie się kolana do tyłu i na zewnątrz. Takie ustawienie kości, może być źródłem niektórych dolegliwości stawu kolanowego, a ich pierwotną przyczyną jest przemieszczenie w obrębie miednicy.
Skręcenie miednicy często pojawia się już u dzieci. Z powodu asymetrycznego ustawienia kości miednicy dziecko chodzi i siedzi krzywo. Początkowo nie odczuwa żadnych dolegliwości, ponieważ jego ciało jest jeszcze wystarczająco gibkie - jest w stanie zaadaptować się do zaistniałej sytuacji. Plastyczny jeszcze kościec jest modelowany przez nieprawidłowe obciążenia. Funkcjonalne (pozorne) skrócenie kończyny dolnej, będące następstwem skręcenia miednicy, w miarę dorastania, przyczynia się do powstawania wtórnej skoliozy kompensacyjnej (dalsze zmiany przystosowawcze), która w momencie, gdy organizm jest już w pełni ukształtowany, nie daje się korygować, pozostaje jako trwała wada postawy i może doprowadzić do szkodliwych następstw np. w postaci silnego bólu kręgosłupa.