Terapia skolioz i wad postawy
SKOLIOZA - to trójpłaszczyznowe zniekształcenie kręgosłupa, które charakteryzuje się bocznym wygięciem kręgosłupa z rotacją kręgów. W skoliozie kąt wygięcia na zdjęciu RTG wynosi min. 10 stopni mierzony wg Cobba. Jeśli kąt skrzywienia jest mniejszy mówimy o wadzie postawy POSTAWIE SKOLIOTYCZNEJ.
SKOLIOZA charakteryzuje się:
- wygięciem kręgosłupa w płaszczyźnie czołowej
- zmianami wielkości krzywizn fizjologicznych w płaszczyźnie strzałkowej
- rotacja kręgów w płaszczyźnie poprzecznej
SKOLIOZĘ można rozpoznać wyłącznie na podstawie RTG kręgosłupa. Uważa się za schorzenie ogólnoustrojowe, gdyż powoduje niekorzystne zmiany w układzie ruchu, w układzie oddechowo-krążeniowym i w różnych narządach wewnętrznych oraz pogorszenie sprawności i wydolności fizycznej.
PRZYCZYNY PREDYSPONUJACE DO POWSTAWANIA SKOLIOZY
- zbyt szybkie sadzanie dziecka kilkumiesięcznego na siłę , rozciąga to i osłabia aparat więzadłowo-torebkowy odcinka piersiowego kręgosłupa co skutkować może niestabilnością kręgosłupa.
- dysplazja stawu biodrowego, który częściej występuje u dziewczynek
- oglądanie TV w leżeniu na boku, z podparciem głowy na łokciu lub w siadzie asymetrycznym
- siadanie na krześle ze stopą pod jednym pośladkiem
- monitor komputera ustawiony po skosie
- nawykowe stanie na jednej kończynie dolnej
- noszenie plecaka lub torby na jednym ramieniu
- spanie dziecka na brzuchu tylko na jednym policzku
ISTNIEJE wiele podziałów skolioz - ze względu na: rodzaj , etiologie, czas wystąpienia, lokalizację jak i wielkość kątową skrzywienia. Ze względu na złożony charakter skolioz konieczne jest indywidualne usprawnianie każdego pacjenta. W terapii koncentrujemy się na pierwotnym skrzywieniu kręgosłupa pamiętając jednak o zabezpieczeniu wtórnym wygięcia jeśli takie istnieje. Dbamy o utrzymanie prawidłowej wydolności oddechowo-krążeniowej uwzględniając w procesie usprawniania ćwiczenia oddechowe. Szczególnie ważne w skoliozach piersiowych, gdzie występuje garb żebrowy i zmiany w klatce piersiowej. W skoliozach lędźwiowych bardziej należy zwrócić uwagę na ustawienie miednicy najczęściej jej skręcenie. Stan więzadeł i mięśni obręczy biodrowej. W tych skoliozach mamy do czynienia z obecnością wału lędźwiowego będącego konsekwencja skręcenia miednicy.
Pacjenci ze skoliozą często nie odczuwają wadliwego ustawienia tułowia i korygowanie postawy jest dla nich trudne. Dlatego ważne jest by rozpocząć terapię od pokazania i uświadomienia nieprawidłowości (ustawienie głowy, barków względem bioder, trójkątów talii, samej miednicy, kolan i stóp).
ZMNIEJSZENIE FIZJOLOGICZNYCH KRZYWIZN KRĘGOSŁUPA to wada potocznie nazywana plecami płaskimi. Fizjologiczne krzywizny kręgosłupa spełniają rolę amortyzacyjną redukują siły działające osiowo oraz istotnie wpływają na wytrzymałość kręgosłupa. Kształt kręgosłupa z jego fizjologicznymi krzywiznami przystosowany jest do utrzymywania oraz przenoszenia obciążeń na miednicę i kończyny dolne. Przy prawidłowo wykształconych krzywiznach kręgosłup jest nawet dziesięciokrotnie wytrzymalszy od kręgosłupa „prostego”.
POGŁĘBIONA KYFOZA PIERSIOWA potocznie nazywana plecami okrągłymi jest to nadmierne uwypuklenie fizjologicznej krzywizny w odcinku piersiowym kręgosłupa. Wada ta charakteryzuje się osłabieniem mięśni grzbietu, przykurczem mięśni piersiowych, barki są wysunięte do przodu, łopatki odstające.
POGŁĘBIONA LORDOZA LĘDŹWIOWA to wada potocznie nazywana plecami wklęsłymi. Sylwetkę charakteryzuje pogłębione wygięcie odcinka lędźwiowego kręgosłupa, zwiększone przodopochylenie miednicy, wypięty brzuch i pośladki. Osłabione są mięśnie brzucha i mięśnie pośladkowe wielkie oraz mięśnie zginające stawy kolanowe. Nadmiernie napięte i przykurczone są mięśnie grzbietu odcinka lędźwiowego i zginacze stawów biodrowych.